Het ringsteken

Tijdens de wedstrijd gaat het erom wie de meeste ringen steekt. Het tenue waarmee de rijders rijden is geheel wit met daaroverheen een oranje sjerp. Wie van de deelnemers tijdens de wedstrijd aan kop staat draagt het oranje T-shirt. Een wedstrijd wordt gereden van 10 uur ‘s morgens tot 5 uur ’s middags. De rijders rijden tegenwoordig op vele verschillende paardenrassen (wat vroeger alleen boeren trekpaarden betrof) en altijd in galop, zonder zadel, door de baan. De baan is 36 meter lang en 1 meter breed, afgezet met palen waarlangs een touw is gespannen op 1,2 meter hoogte. Halverwege de baan in een ijzeren bus, op 2,2 meter hoogte, hangt de ring. Het korte stokje waarmee de ring wordt gestoken is 50 cm lang. De ring die men moet steken is 38 mm in doorsnee. Bij een kamp (een afvalrace om te beslissen wie de winnaar is) wordt de ring indien nodig verkleint naar 32, 26, 20, 14 of 10 mm. De laatste heeft nog maar sporadisch in de bus gehangen.

 De pollepel

Een vast en bijzonder onderdeel van de wedstijd is de traditionele kamp om de felbegeerde pollepel. Meestal rijden we ’s middags rond 2 uur vanuit een beurt deze kamp. Aan het begin van de beurt wordt er door de speaker aangekondigd dat we aan de kamp om de pollepel beginnen. Wie in deze beurt raak steekt, kampt mee voor deze unieke prijs. De kamp gaat als volgt: Wie mist valt af. Na de eerste ronde verkleinen we meestal de ring, van 38mm gaan we naar 32mm, 26mm en zo verder. Wie over blijft in deze afvalrace is dan uiteindelijk de winnaar. De traditie is dat de winnaar de pollepel vult met bessenjenever en dat iedere deelnemer, jurylid, en ringhanger deze leeg mag drinken. Ook wordt de winnaar van de pollepel gejonast (3 maal in de lucht gegooid door de rijders). De pollepels worden altijd super mooi beschilderd met o.a. een paard en de datum. Er is er niet één hetzelfde, dus ieder exemplaar is uniek.

Stoeltjes rijden

De wedstrijden in Wemeldinge worden meestal afgesloten met het zogenaamde Stoeltjes rijden. Een stoelendans te paard o.l.v. O.K.K. Dit is al van oudsher een traditie. Bij deze traditie is het de bedoeling om galopperend rond de stoelen te gaan en zodra de muziek stopt, snel van je paard te springen en met je paard aan de hand een lege stoel op te zoeken. Natuurlijk halen we ieder rondje een stoel weg totdat er een krukje overblijft. Degene die op dit krukje terechtkomt, is de winnaar.

Mooist versierde paard

Ook dit is een traditie van oudsher, vroeger slinterden ze de paarden ook al. Tegenwoordig blijft het niet bij alleen wol in de manen, maar worden de meest uiteenlopende mooie creaties gemaakt. Hiervoor hebben we per wedstrijd uiteraard 3 prijzen ter beschikking. Een jury bepaald welke 3 paarden het mooist versierd zijn, lettende op uiteraard de versiering, maar ook hoe verzorgd het paard er verder bij staat, kijkend naar de hoeven enz.